Generatief leiderschap

Generatief verwijst naar genereren van antwoorden op wat we meemaken.

Generatief Leiderschap integreert de belangrijke kennisgehelen uit de laatste 50 jaar zoals o.m. Ruth Cohn (TGI/living learning), David Bohm (Infinite Potential/Dialogue), Joe Jaworski (Inner path of Leadership/Source), Otto Scharmer (Theorie U/Society 3.0), John Milton (The Way of Nature), Hans Knibbe (Zijnsoriëntatie), Clare Graves / Ken Wilber (Stadia van bewustzijnsontwikkeling) en Frederic Laloux (Reinventing Organizations).

Het is een integraal concept

Generatief Leiderschap is zelfsturend leiderschap waarbij individuen en communities zichzelf en hun omgeving sturen om op die manier transformaties teweeg te brengen en vernieuwing te genereren. Het richt zich op hoe wij kijken en hoe wij handelen, ofwel, op hoe we waarnemen en hoe we waarmaken. Wanneer we onze vermogens tot waarnemen en waarmaken ontwikkelen zal de eigen manier waarop we sturing geven aan onszelf en in onze omgevingen verscherpen en versterken. Zo kunnen we antwoord geven op hetgeen wat we ervaren, binnen en buiten, en vanuit hier moeizame, frustrerende of zelfs destructieve interacties transformeren.

TGI

ThemaGecentreerde interactie is een methode en een houding van integraal kijken naar krachtig interveniëren vanuit thema’s.  Het basismodel met de vier componenten, IK- WIJ- HET- de driehoek in de bol , GLOBE.

Overal waar mensen samen werken en leren, ontstaat er een dynamisch spanningsveld tussen vier componenten. Meerdere ‘IK’-ken samen vormen een ‘WIJ’ in relatie tot een bepaalde opgave of ‘TAAK’. Deze drie verhouden zich op hun beurt tot de omgeving of de GLOBE. Samen vormen ze de onderlinge componenten van een interactiesysteem. Dit eenvoudige basismodel wordt gebruikt om processen waar te nemen en te beïnvloeden in (bestuurs-) vergaderingen of projectgroepen, in visie- en veranderwerk, teams, organisaties, leergroepen... 

In het dynamische veld tussen deze vier componenten ontstaat betekenisgeving en interactie: de thema’s waarover het gaat, worden soms impliciet of expliciet aan de orde gesteld of juist verzwegen (taboes, spanningsvolle onderwerpen, blinde vlekken ...). Methodisch wordt dit bewerkstelligd door het zorgvuldig zoeken, vinden, formuleren en inleiden van thema’s die mensen aanspreken zowel op cognitief als op emotioneel niveau. Het werken aan thema’s wordt ondersteund met een scala aan werkvormen.

Systeemdenken

Naar een ‘systeem’ kijken betekent dat alles zoveel mogelijk bekeken wordt vanuit de samenhang en context.  Systeemdenken als theoretisch referentiekader wordt gekenmerkt door aandacht voor de organisatie, voor de relatie tussen de delen, door meer concentratie op de verwevenheid dan op de lineariteit van relaties, door de nadruk op de beschouwingen van de gebeurtenissen in de context waarbinnen ze optreden, in plaats van isolering van de gebeurtenissen vanuit hun context. (Steinglass) Systeemtherapie en systemisch werken kunnen opgevat worden als een hoeveelheid interventies, een methodiek, om behandeling te bieden aan individuen, paren, gezinnen, bredere families, organisaties en werkcontexten.

Systeemdenken en de daaruit afgeleide systeemtherapie, gezinstherapie of systemische werken kenmerkt zich door heen een lange geschiedenis, kent vele stromingen en heeft zich steeds verder ontwikkeld.

Ontmoeting, participatie en dialoog zijn nu de centrale pijlers voor de therapeutische  relatie.

Voice dialogue

In de jaren ‘70 ontwikkelden 2 Amerikaanse psychologen, Hal en Sidra Stone, de Voice Dialogue methode. Deze methode gaat er van uit dat elke persoonlijkheid bestaat uit een onnoemelijk rijke waaier van verschillende ikken zoals bijvoorbeeld de perfectionist, de zorger, de genieter, de controlehouder, de avonturier, de behager, de innerlijke criticus enzovoort… Sommige ikken komen op een manifeste manier in ons leven aan bod, andere ikken maken ook deel uit van onze persoonlijkheid maar spelen nauwelijks of geen rol.

In een Voice Dialogue sessie leert een deelnemer om vanuit een overkoepelende positie, zonder oordeel te kijken naar zijn of haar ikken. Hij geeft letterlijk een fysieke plaats aan een ik en ontdekt er de kwaliteiten van. Hij detecteert wanneer het ik is ontstaan, waarom het er gekomen is en op welke manier het de kwetsbaarheid beschermt. Kortom, het is een fascinerende innerlijke reis waarbij de deelnemer verrast wordt door het unieke verhaal van elk van zijn ikken.

Zijnsoriëntatie

Zijnsoriëntatie betekent letterlijk: oriënteren op Zijn, de altijd aanwezige gronddimensie van het bestaan.

Alles wat bestaat is een vorm van Zijn. Vanuit dit bewustzijn, kan ieder contactvol aanwezig zijn in het Nu.

Zijnsoriëntatie is een integraal levenskunstpad dat mensen helpt om hun leven wezenlijk te verdiepen en te verrijken. Het is geen psychotherapie en ook geen klassiek spiritueel pad. Het verbindt beide elementen in zich. Het pad van levenskunst is een diepgaand bewustwordingsproces waarin alle aspecten van het eigen leven aan bod komen. Het uitgangspunt van Zijnsoriëntatie is dat ieder mens nu al fundamenteel vrij is en niet vrij hoeft te worden. En zich nergens dient van te bevrijden. Vrijheid is de oorspronkelijk open, heldere aard van ieder bewustzijn. Dit herinneren is het doel en het startpunt van Zijnsoriëntatie.

Hans Knibbe is de grondlegger.